My Atkins and TTC Journey

My Atkins and TTC Journey

Sunday 7 June 2015

Raqib si Malim Gunung

Seperti yang kita maklum, baru-baru ini negeri Sabah digegarkan dengan kejadian gempa bumi yang terjadi di Ranau. Rasanya semua orang pun tahu yang Gunung Kinabalu terletak di kawasan tu. Kalau sebelum ni tak tahu, kira sekarang korang dah tau la kan?

Sebulan yang lepas, tarikh yang sama, bulan berbeza, aku pun tengah berada di Gunung Kinabalu. Alhamdulillah, tiada apa2 yang tidak diingin berlaku. Aku selamat mendaki ke puncak dan selamat juga sampai di kaki gunung. Tapi tidak kepada rakan2 kita yang naik pada bulan ni. Akibat gempa tersebut, ramai yang tersadai di puncak kinabalu, ramai juga yang cedera dan malah ada juga yang meninggal dunia. Aku tak dapat bayangkan jika aku yang berada di tempat mereka. Aku yakin aku akan fobia nak naik gunung lagi.

Sabah dan Gunung Kinabalu sangat dekat dengan hati aku for many reasons. Aku ada niat untuk pindah ke sana pun. Cumanya sebab keluarga aku semua kat KL ni, memang tak dapat la aku nak merasa jadi warga Sabah.

Ok, sebenarnya, tujuan aku nak cerita tentang Malim Gunung atau orang kita panggil guide. Masa aku naik kinabalu bulan lepas, guide aku bernama Raqib. Muda lagi budaknya, baru 21 tahun and baru je habiskan diplomanya. Mulanya aku tak banyak sembang pun dengan dia sebab aku memang lambat nak warm up. Nak bersembang dengan orang yang baru kenal memang kelemahan aku. Tapi masuk hari kedua, dan disebabkan aku ada masalah sikit nak berjalan laju, raqib la yang teman aku sepanjang jalan. Jadinya, banyaklah yang kami sembangkan.

Dari situ aku kenal raqib. Budak muda yang tinggal dengan nenek dan atuk dan juga abang kepada adik2 yang masih belajar. Mak dan ayah dia dah berpisah dan tinggal jauh, jadi menjadi tanggungjawab dia la menyara keluarga.

Dari perwatakan dia, memang nampak raqib seperti budak2, tapi sebenarnya dia sangat matang. Sepanjang perjalanan, tak pernah dia tak tegur orang2 lain yang berselisih. Bila bertembung dengan guide2 lain pun, dengan ramahnya dia bersembang. Aku tanya, ramai betul kawan kau kat sini ye raqib. Apa dia jawab? Saya tak kenal pun kak, tapi tak salah kan tegur. Fuhhh..menusuk jiwa aku. Aku ni konon2 berlagak macam orang obesia plak tak nak tegur2 orang, padahal sesama orang Malaysia jugak.

Masa dekat puncak, salah seorang kawan aku tergelincir, tak ada kecederaan serius yang berlaku, tapi raqib ni, kelam kabut dia macam kucing hilang anak. Nak tinggalkan aku dia serba salah (kang aku plak yang jatuh), tak tengokkan kawan aku tu pun dia serba salah. Akhirnya aku cakap, raqib pergi la tengok dia, akak boleh jalan slow2. Settle dia tengok kawan aku, dia datang balik 'jaga' aku. Aku tanya, risau betul ye kau qib. Dengan slang sabahnya, risau la kak, saya bawak orang, kalau bawa kambing saya tak kesah sangat...hahaha..melawak kan kau raqib.

Cuaca di gunung kinabalu memang tak menentu. Kejap2 terang, kejap2 gelap, kejap2 lagi plak hujan. Dijadikan cerita, aku punya rain coat, tak boleh guna. Salah size aku beli. Badan gajah pakai saiz kancil, memang tiada guna nya la. Aku cakap ngan raqib, qib, akak xde baju hujan la, baju akak tu tak boleh pakai sebab kecik sangat. Raqib dengan murah hati, akak jangan risau, akak pakai saya punya, saya ada bawak payung ni. Siap mengusik aku, akak beli tu bukan raincoat kak, tu steamboat...argh..perhli aku plak mamat ni.

Raqib teman aku sampai la ke timpohon gate. Malah, bayaran teksi untuk ke KK park pun dia bayarkan. Akak naik teksi dengan saya ye, saya dah bayarkan. Aduh budak ni, kau memang saja nak menyentuh perasaan aku yang tengah kepenatan ni kan? Sampai di KK park, aku memang dah tak larat nak jalan, lutut dah berbisa. Dia la yang uruskan nak ambil sijil aku semua. Tengok la macam mana orang yang ikhlas bekerja untuk mencari rezeki. Memang halal duit kau dik. Aku dengan besar hati hadiahkan glove yang aku pakai. Kenapa glove? Sebab masa kat puncak, dia cakap, cantik la glove akak. Sebab aku dah tau apa yang dia suka, senang la keje aku. Semoga tiap kali kau tengok glove akak tu, kau teringat la kat akak ye.

 Raqib yang berbaju merah. Yang depan kiri tu guide juga. Abg Azlan. Orang kelantan yang dah berhijrah ke Sabah.

Barisan hero, malim2 gunung yang hebat

Alhamdulillah, ketika kejadian gempa di Sabah baru2 ni, Raqib tak bekerja. Aku dengar je gempa, terus terfikirkan dia. Cepat2 aku whatsapp, lama juga tak berbalas. Tak lama mana pun, dalam 2 ke 3 jam je pun, risau tu yang buat lama tu. Tapi mengetahui yang adik Raqib selamat, hati aku dah cukup lega.


Jutaan terima kasih saja yang mampu aku ucapkan pada semua guide/malim di gunung Kinabalu. Hanya yang pernah mendaki kinabalu tahu betapa hebatnya malim2 kinabalu dan betapa bertanggungjawabnya mereka menjaga pendaki2 yang lain. Semoga mereka terus diberkati dan diberikan kesihatan yang berpanjangan agar dapat meneruskan perjuangan mereka. Kinabalu akan terus selalu dekat di hati aku.


No comments:

Post a Comment